Η στήριξη των περισσοτέρων ήταν εμφανές πως δεν είχε ιδεολογική ταύτιση μαζί του ούτε πως πίστεψαν στο πολιτικό μεγαλείο του. Ήταν μια ένδειξη «αντιανδρουλακικού μένους». Συνήθως στην πολιτική το στείρο «αντί» δεν επιβραβεύεται, πολύ περισσότερο όταν δεν μπορεί να το ψωμώσει ο εκφραστής του.
Από την εκλογική διαδικασία μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για τους νικητές και τους ηττημένους. Ο μεγάλος νικητής είναι προφανώς ο Ανδρουλάκης. Έδειξε πόσο καλά γνωρίζει να κάνει εκλογές, αλλά και πόσο δεμένος είναι με ένα σημαντικό τμήμα της βάσης της παράταξης. Όταν ξεκινούσε τον Ιούνιο την εσωκομματική μάχη ήταν στο καναβάτσο.
Οι περισσότεροι προεξοφλούσαν την ήττα του. Έκανε μια υποδειγματική εκστρατεία, που έβγαζε αυτοπεποίθηση, ηγετικότητα, ενώ καμία φορά δεν μπήκε στη λογική της σύγκρουσης με τους ανθυποψηφίους του. Λειτουργούσε ως πρόεδρος παρά ως υποψήφιος και αυτό ήταν μια ευφυής τακτική. Ακόμα και στις προσβλητικές αναφορές που του έκανε η κυρία Γιαννακοπούλου στο debate απαντούσε με βρετανική αδιαφορία. Το μεγάλο στοίχημα για τον κ. Ανδρουλάκη είναι να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία περίοδο χάριτος, και σίγουρα δεν πρέπει να χάσει το momentum.
Ο δεύτερος νικητής είναι ο κ. Γερουλάνος. Παρότι δεν είναι καινούργιος στην πολιτική, δημιουργήθηκε γύρω από το πρόσωπό του ένα κλίμα σαν να ήταν new entry στο χώρο, το οποίο μένει να δούμε πως θα το αξιοποιήσει την επόμενη μέρα αλλά και πόσο καλά θα συνεργαστεί με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Στα συν του, εκτός των άλλων, η εξαιρετική δήλωση το βράδυ της πρώτης Κυριακής, στα πλην του η απαράδεκτη δήλωση που έκανε πως αν δεν είχε κατέβει η Άννα Διαμαντοπούλου ο ίδιος θα έχει μπει στον δεύτερο γύρο.
Η τρίτη νικήτρια είναι η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία πέτυχε ένα εξαιρετικό ποσοστό. Αυτή τη στιγμή είναι απολύτως αναγκαία η παρουσία της, μιας και το κύρος της, οι γνώσεις της και η εμπειρία της είναι απαραίτητες για το ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι η μόνη που απευθύνεται σε ακροατήρια που είχαν εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια. Η πρώην υπουργός επιβάλλεται να είναι στο «ηγετικό κάδρο».
Μεγάλοι νικητές, τέλος, είναι και τα νεότερα στελέχη που αναδείχτηκαν επί των ημερών του κ. Ανδρουλάκη και έδειξαν ότι έχουν τσαγανό και μπήκαν στο καμίνι της πολιτικής σύγκρουσης. Πρώτος από όλους ο Ανδρέας Σπυρόπουλος, ένα στέλεχος που, εκτός των άλλων, ξεχωρίζει για το ήθος του, καθώς επίσης ο Π. Δουδωνής, ο Θ. Γλαβίνας, ο Δ. Μάντζος, ο Κ.Τσούκαλας, ο Λ. Καρχιμάκης κ.α. Όπλο του Ανδρουλάκη ήταν και το (με την ευρεία έννοια) συμπαγές γραφείο του, που λειτουργούσε όχι μόνο με πολιτικούς αλλά και με συναισθηματικούς όρους.
Ο μεγαλύτερος χαμένος από όλους είναι ο Χάρης Δούκας. Κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να σπαταλήσει το σημαντικό κεφάλαιο που είχε δημιουργήσει από την απρόσμενη νίκη του στο δήμο της Αθήνας. Εξαρχής ήταν λάθος η απόφασή του να θέσει υποψηφιότητα, κάτι που δεν του το συγχώρησαν οι Αθηναίοι. Και τώρα θα τρέχει να φτιάξει την εικόνα του ως δήμαρχος, κάτι πάρα πολύ δύσκολο, ίσως όχι ακατόρθωτο. Αποδείχτηκε επίσης μάλλον απαράσκευος για τη θέση που πήγε να διεκδικήσει, για αυτό και έχουν τεράστια ευθύνη και όσοι του φούσκωσαν τα μυαλά.
Δεύτερος χαμένος είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος παραμονή των εκλογών έκανε έμμεση δήλωση στήριξης στον κ. Δούκα. «Το πάμε Γιώργο» του κ. Δούκα είναι από μόνο του προσβλητικό για έναν άνθρωπο που έχει διατελέσει πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Στους χαμένους συγκαταλέγονται οι βουλευτές Κωνσταντινόπουλος και Γιαννακοπούλου. Ο μεν πρώτος «διακρίθηκε» για τις συνεχείς υποτιμητικές επιθέσεις κατά του κ. Ανδρουλάκη, αλλά και για τις ανοίκειες αναφορές σε δημοσκόπους, δημοσιογράφους, σκιτσογράφους που δεν υποτάσσονταν στο μεγαλείο του κ. Δούκα. Προσωπικά νόμιζα ότι άκουγα τον Π. Πολάκη και όχι τον Οδυσσέα που γνωρίζω τόσα χρόνια. Η δε Νάντια έμοιαζε περισσότερο με μια εμμονική πολιτικό, που είχε γινάτι με τον Ανδρουλάκη και δεν ασχολιόταν με τίποτα άλλο. Αποκορύφωμα οι αντιφατικές δηλώσεις που έκανε τις τελευταίες μέρες του δεύτερου γύρου.
Εντελώς λανθασμένο αποδείχτηκε και το «Πάμε Χάρη» του Μανώλη Χριστοδουλάκη. Ένα στέλεχος με μπόλικο μέλλον πήγε και ταυτίστηκε με τον κ. Δούκα. Του έστησε πανελλαδικό δίκτυο, του διέθεσε τον ισχυρό μηχανισμό του. Και τώρα; Μέχρι πριν λίγους μήνες ο Χριστοδουλάκης ήταν ένας αδιαμφισβήτητος δελφίνος, πλέον όλοι προεξοφλούν πως ο επόμενος αντίπαλος του Ανδρουλάκη, όταν και αν τεθεί θέμα ηγεσίας, θα είναι ο Π. Γερουλάνος.
Όλοι οι προαναφερθέντες είναι οι μεγαλύτεροι ή μικρότεροι πρωταγωνιστές αυτού του εσωκομματικού μαραθώνιου. Από σήμερα ξεκινάει μια καινούργια μέρα. Πολύ σύντομα θα γνωρίζουμε που βρίσκεται το μετοχολόγιο, κοινώς οι αυξομειώσεις των στελεχών. Γιατί ένα από τα πολλά δεδομένα της πολιτικής είναι πως τα πράγματα δεν είναι στατικά.
