Στη Θεσσαλονίκη την περασµένη Κυριακή ο πρωθυπουργός φάνηκε να έχει λάβει το µήνυµα της ελληνικής κοινωνίας, που εκφράστηκε, έστω µε το «µη προσδοκώµενο αποτέλεσµα των ευρωεκλογών».

Η οριοθέτηση των δύο βασικών στόχων που έθεσε έως το 2027 είναι αµφότεροι ο κεντρικός πυρήνας του κοινωνικού φιλελευθερισµού κι όχι του άκρατου νεοφιλελευθερισµού, που επιδιώκουν µε «νύχια και δόντια» να συνεχίσουν κάποιοι στο Μαξίµου, που αγνοούν τις τεράστιες δυσκολίες τις οποίες αντιµετωπίζουν οι Ελληνίδες και οι Ελληνες.

Για αύξηση µισθών και αναβάθµιση του πολύπαθου ΕΣΥ µίλησε «ορθά-κοφτά» ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο,τι, ακριβώς, πρεσβεύει ο κοινωνικός φιλελευθερισµός, ο οποίος αποτελεί και τη βάση της ιδρυτικής διακήρυξης της Νέας ∆ηµοκρατίας, που φέρει την υπογραφή: «Κωνσταντίνος Καραµανλής».

∆ηλαδή, ότι ο ρόλος του κράτους πρέπει να επεκτείνεται στη διευθέτηση κοινωνικών ζητηµάτων, όπως η ανεργία, η υγειονοµική περίθαλψη και η µόρφωση. Τρία αγαθά που αποτελούν και τα κύρια «συστατικά» της ιδεολογίας η οποία εκφράζεται από την Παράταξή µας από το 1974 και αποτυπώνεται µε τις εξής φράσεις:

• «Η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν ηµπορεί να βρει τη δικαίωση χωρίς παράλληλη συµµετοχή των ευρύτερων λαϊκών τάξεων στην κατανοµή του εθνικού προϊόντος».
• «Κάθε πολίτης της χώρας αυτής πρέπει να γίνει εργάτης µαζί και νοµεύς της οικονοµικής ευηµερίας και να αισθάνεται ήσυχος για το µέλλον του και για το µέλλον των παιδιών του…».
• «Eπένδυση όχι µόνον από το περίσσευµα, αλλά και από το υστέρηµα του εθνικού πλούτου στην παιδεία, την επιµόρφωση και την επιστηµονική έρευνα…».

Ακούω µε κατανόηση τις δυνατές διαµαρτυρίες ότι τα χρήµατα που πρόκειται να δοθούν δεν είναι πολλά. Ή, πιο σωστά, δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τις µεγάλες ανάγκες που υπάρχουν σε κάθε οικογένεια. Τις θεωρώ δικαιολογηµένες σε σηµαντικό βαθµό. Από την άλλη, όµως, πιστεύω ότι είναι πιο τίµιο να δώσεις λίγα παρά να υποσχεθείς περισσότερα και να µείνουν «λόγια του αέρα».

Αν κάτι, πάντως, αποτελεί πρόβληµα, είναι ότι τα όποια µέτρα λαµβάνονται µε καθυστέρηση, ενώ ο απλός κόσµος «µάχεται» καθηµερινά να τα βγάλει πέρα µε το «τέρας» της ακρίβειας ή τη «γάγγραινα» στα δηµόσια νοσοκοµεία.

Και ειλικρινά ελπίζω οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες να µην έχουν καθυστερήσει τόσο, ώστε η συρρίκνωση του 41% σε 28% να καταστεί «ανήκεστος βλάβη» για την κυβέρνηση αλλά και για την παράταξη.

Οτι δεν υπάρχει αντιπολίτευση στο πολιτικό πεδίο, ώστε να ωφεληθεί εκλογικά, δεν σηµαίνει τίποτε για µένα. Η αντιπολίτευση της κοινωνίας ισχυροποιείται καθηµερινά και αποτυπώνεται δυναµικά πια στις δηµοσκοπήσεις. Κι αν δεν καταλαβαίνουν τι εννοώ οι «ενοικιαστές» που έχουν «φωλιάσει» στο Μαξίµου, είµαι βέβαιος ότι κατανοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

*Βουλευτής Α’ Αθηνών, Ν.∆.