Η Ρένα ∆ούρου είναι από τα λίγα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν καταφέρει αυτό το διάστηµα να διαχωρίσουν τη θέση τους από τα εκφυλιστικά φαινόµενα που καταγράφονται στο κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Απόδειξη, το γεγονός πως µε µια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην «Κυριακάτικη Απογευµατινή» αναλύει µε ενάργεια τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φτάσει στη σηµερινή κατάσταση. Η κ. ∆ούρου κάνει λόγο για αναξιοπρεπείς συµπεριφορές εντός του κόµµατος, ενώ δεν ανοίγει τα χαρτιά της για το ζήτηµα της προεδρίας, εκφράζοντας την αντίθεσή της µε όσους αυτοπροτείνονται για πρόεδροι.
Τι κατά τη γνώµη σας φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ και ένα χρόνο σε µια µόνιµη φάση εσωκοµµατικών συγκρούσεων; Είναι απόρροια της εκλογής Κασσελάκη ή µήπως είναι εντέλει απλώς το σύµπτωµα;
Τα προβλήµατα δεν αφορούν πρόσωπα, αλλά είναι βαθύτερα, δοµικά. Και δεν είναι τωρινά. Προϋπήρχαν από την περίοδο που ήµασταν στην κυβέρνηση. Και αφορούσαν όχι µόνο τη λειτουργία του κόµµατος, αλλά ευρύτερα αυτό που συνηθίζω να λέω, την ισορροπία και τη σύνδεση µεταξύ των τεσσάρων «κ»: κυβέρνησης, κοινωνίας, κόµµατος, κινηµάτων. Μια σύνδεση και µια ισορροπία που δεν είναι καθόλου εύκολες. Οµως σίγουρα δεν επιχειρήσαµε να αποκαταστήσουµε τη σχέση του κόµµατος µε τα κινήµατα. Να θυµίσω επίσης ότι η όποια ανάλυση των αιτιών των ηττών του 2019 και του 2023 δεν οδήγησε επακόλουθα στην απάλειψή τους. Εξίσου σηµαντικό, η µη υπεράσπιση της για πρώτη φορά αριστερής διακυβέρνησης και των πεπραγµένων της. Σταχυολόγησα µεταξύ πολλών άλλων, επιχειρώντας να εξηγήσω ότι δεν οδηγηθήκαµε τώρα στη σηµερινή κατάσταση. Γιατί δεν αρκεί η πραγµατικά, κατά γενική οµολογία, σοβαρή δουλειά της Κοινοβουλευτικής µας Οµάδας µε τις κοστολογηµένες προτάσεις µας, για να ανταποκριθεί το κόµµα στην ανάγκη της κοινωνίας να γυρίσει σελίδα µε µια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Οσο δεν κάνουµε «τα µαθήµατά µας»…
Μετά τα όσα έγιναν στην Κεντρική Επιτροπή µε την καθαίρεση του κ. Κασσελάκη, εκτιµάτε πως, αν είναι εκ νέου υποψήφιος για την ηγεσία, θα βοηθήσει τη συλλογική σας προσπάθεια ή θα µεγιστοποιηθεί η εσωκοµµατική αντιπαράθεση;
Τα µέλη µας, οι ψηφοφόροι µας, η κοινωνία, που χρειάζονται αποτελεσµατική αξιωµατική αντιπολίτευση και πρόταση για το αύριο των παιδιών µας, µας ζητούν να προχωρήσουµε µπροστά ενωτικά και συλλογικά. Χωρίς τις αναξιοπρεπείς συµπεριφορές που βλέπουµε σήµερα. Εχουµε την υποχρέωση να ακούσουµε τις ανάγκες των πολιτών, την αγωνία των µελών µας, ειδάλλως θα οδηγηθούµε στην αναπαραγωγή καταστάσεων που δεν τιµούν την παράδοση της Αριστεράς και, επιτρέψτε µου να είµαι αυστηρή, ούτε καν της αστικής κοινοβουλευτικής δηµοκρατίας. Μόνη πυξίδα µας πρέπει να είναι ο σεβασµός του Καταστατικού µας, των δηµοκρατικών διαδικασιών και η εποικοδοµητική αντιπαράθεση.
Θα έχετε διαβάσει κι εσείς τα ρεπορτάζ γύρω από το όνοµά σας, γι’ αυτό και θέλω να σας ρωτήσω ευθέως αν θα είστε υποψήφια για την ηγεσία…
Προσωπικά, και το έχω αποδείξει, δεν έχω πλάνο καριέρας. Και αναλαµβάνω πάντα την ευθύνη. Ηµουν και είµαι υπέρ της σοβαρής, συλλογικής δουλειάς. ∆εν πιστεύω σε µαγικά ραβδάκια ή µαγικές λύσεις. Γνωρίζετε καλά, κ. Παπαδόπουλε, ότι πάντα ακολούθησα τις συλλογικές διαδικασίες, είτε πρόκειται για εκλογή προσώπων είτε για την υλοποίηση πολιτικών. Και ποτέ δεν αυτοπροτάθηκα. Από τη Βουλή έως την Περιφέρεια Αττικής και τους ευρωπαϊκούς θεσµούς, ανεξαρτήτως συγκυρίας.
Σε λίγες εβδοµάδες ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει σε συνέδριο. Ποια είναι τα επίδικα, στα οποία πρέπει να ληφθούν αποφάσεις ή και να γίνουν µεγάλες αλλαγές;
Το επίδικο είναι να γίνει η επανεκκίνηση του κόµµατος σε στέρεες βάσεις. Να διαψεύσουµε δηλαδή τους ευσεβείς πόθους όσων θεωρούν τελειωµένο τον ΣΥΡΙΖΑΠ.Σ. Να ξεπεράσουµε τις χρόνιες παθογένειες. Να αρχίσουµε να παράγουµε πολιτική και όχι παραπολιτικά. Και αυτό θα το καταφέρουµε µόνο µε ένα συνέδριοκαταλύτη των εξελίξεων, που θα συµβάλει να κρατήσουµε σταθερή αριστερή ρότα. Που θα βγάλει το πλοίο ακέραιο µέσα από τη φουρτούνα. Αυτά δεν είναι λόγια κοµµατικού πατριωτισµού. Είναι τα απαραίτητα για να µη συνεχίσουν το πάρτι η δεξιά κυβέρνηση και τα συµφέροντα που ευνοεί.
Αφού ολοκληρωθούν οι εσωκοµµατικές εκλογές στον ΠΑΣΟΚ και ακολούθως στον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να ανοίξει ένας διάλογος; Και µε τι στόχο; Ακόµα και την κοινή προεκλογική κάθοδο;
Η υπόθεση της µεγάλης προοδευτικής, δηµοκρατικής παράταξης υπερβαίνει τις ευκαιριακές συγκολλήσεις κορυφής, τα αθροίσµατα ποσοστών αλλά και τις προσωπικές στρατηγικές. Ας µην ξεχνάµε τις κατηγορηµατικές αρνητικές απαντήσεις που δέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. τον Μάιο του 2023 από όλες τις προοδευτικές δυνάµεις, όταν στη βάση της απλής αναλογικής πρότεινε να γίνει πραγµατική σύγκλιση επί του πεδίου, για µια προοδευτική διακυβέρνηση. Κάποιοι χώροι άραγε έχουν αλλάξει γνώµη; Οφείλουν να το κάνουν, γιατί µόνο έτσι θα αλλάξουν οι συσχετισµοί των δυνάµεων και θα δηµιουργηθεί κυβερνητική προοπτική αλλαγής και ελπίδας.
Για την υπόθεση του ιταλικού πλοίου στην Κάσο, η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑΠ.Σ. κατέθεσε ερώτηση προς το ΥΠΕΞ, που σας απάντησε σηµείο προς σηµείο. Ως τοµεάρχισσα Εξωτερικών θεωρείτε επαρκή την απάντησή του;
Εµείς, σε αντίθεση µε τη Ν.∆. όταν ήταν αξιωµατική αντιπολίτευση, δεν χρησιµοποιούµε τα εθνικά θέµατα για πατριδοκαπηλία µε µικροκοµµατικούς στόχους. Χωρίς κραυγές ασκούµε τεκµηριωµένη κριτική στην κυβέρνηση της µυστικής διπλωµατίας, που συστηµατικά υποβαθµίζει την κλιµακούµενη τουρκική επιθετικότητα. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η -στην ουσία- µη απάντηση του ΥΠΕΞ στα κρίσιµα ερωτήµατά µας. Μια απάντηση που επιβεβαιώνει ότι έχουµε να κάνουµε µε µια πολύ επικίνδυνη για τα συµφέροντα του τόπου εξωτερική πολιτική.
Ο ορίζοντας σκοτεινιάζει επικίνδυνα στη Μέση Ανατολή, µετά τις πρωτόγνωρες εκρήξεις βοµβητών, τηλεφώνων κ.ά. στον Λίβανο µε στόχο µαχητές της «Χεζµπολάχ». Ποια η εκτίµησή σας;
Είναι επιτακτική η ανάγκη να αποφευχθεί περαιτέρω επικίνδυνη κλιµάκωση του πολέµου στην περιοχή. Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι ότι η ειρήνη στη Μέση Ανατολή περνά µόνο µέσα από τη δίκαιη επίλυση του Παλαιστινιακού µε δύο κράτη, στη βάση των συνόρων του 1967, µε την Ανατολική Ιερουσαλήµ πρωτεύουσα της Παλαιστίνης. Σήµερα είναι ανάγκη να στηριχθούν οι πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για άµεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, απελευθέρωση όλων των οµήρων, αντιµετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, επανεκκίνηση αξιόπιστων διαπραγµατεύσεων µεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Και κάτι ακόµη: Σε αντίθεση µε το παρελθόν, η σηµερινή κυβέρνηση, αντί να επιχειρήσει να λειτουργήσει ως γέφυρα, δεν λαµβάνει καµία ειρηνευτική πρωτοβουλία µε άλλες χώρες, κινούµενη στο πλαίσιο του δόγµατος του δεδοµένου συµµάχου…
*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή»
