Ας επενδύσουμε στους ανθρώπους του τουρισμού κι όχι να τους αφήνουμε στη μοίρα τους.

Ο εορτασμός της «Παγκόσμιας Ημέρας Τουρισμού» αποτελεί αφορμή για τεκμηριωμένες εκτιμήσεις και χάραξη στρατηγικής για την περαιτέρω ανάπτυξή του πάνω σε νέες και στέρεες βάσεις, ειδικά τώρα που η τουριστική βιομηχανία αναπροσαρμόζεται με ταχύτατους ρυθμούς στο νέο γίγνεσθαι της ψηφιακής εποχής.

Με σεβασμό στο φυσικό και πολιτιστικό μας περιβάλλον, στους αυτόχθονες πληθυσμούς και τις ιδιαιτερότητες τους, τις αγροτικές κοινότητες και τον φυσικό μας πλούτο, το τουριστικό μοντέλο οφείλει να βρει τρόπο να συνυπάρξει με τις τοπικές κοινωνίες, ως ένα απαραίτητο δομικό αναπτυξιακό εργαλείο που δεν θα εγκυμονεί κινδύνους, αλλά θα αποτελεί βασικό συστατικό ευμάρειας και ευημερίας.

Πέρα από τους αριθμούς και τις αφίξεις υπάρχουν πρώτιστα οι άνθρωποι που αποτελούν το μεγαλύτερο κεφάλαιο του. Σ’ εκείνους οφείλουμε να στρέψουμε το αμέριστο ενδιαφέρον μας επενδύοντας σε εξιδεικευμένους και καλά αμειβόμενους εργαζόμενους, σε επιχειρηματίες που θα λειτουργούν με κανόνες και ευκαιρίες που θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητά των επιχειρήσεών τους, σε επισκέπτες που θα αναζητούν την ποιότητα και τις αναβαθμισμένες υπηρεσίες στις διακοπές τους.

Ο τουρισμός δεν μπορεί να αναπτυχθεί επενδύοντας σε ανακαινίσεις γραφείων, ακριβά δώρα και ταξίδια αναψυχής, χρειάζεται ενδιαφέρον και μέριμνα για τους ανθρώπους του αλλά και τεχνοκρατικός σχεδιασμός για την επόμενη μέρα του. Χρειάζεται η Πολιτεία να ενισχύσει τις δομές του ειδικά στην περιφέρεια, να αναπτύξει τις απαραίτητες υποδομές για την υποστήριξή του και να αναγνωρίσει πρώτιστα τον κυρίαρχο ρόλο του θέτοντας στις προτεραιότητές της έμπρακτα την ομαλή διάβασή του στη νέα εποχή.