Μιλώντας στην ΕΡΤ δήλωσε: «Πιστεύω ότι έχει εμπεδωθεί η άποψη στο Ισραήλ ή τώρα ή ποτέ και ότι ζούμε μια στιγμή ιστορική, όπως το 1967. Αντίστοιχη. Θέλω λίγο να το καταλάβουν οι ακροατές μας αυτό που λέω. Το 1967 είχαμε έναν πόλεμο φθοράς μεταξύ Ισραήλ- Αιγύπτου τα προηγούμενα χρόνια, με το Ισραήλ εν τέλει να λαμβάνει την πρωτοβουλία και με ένα αστραπιαίο χτύπημα, τον περίφημο πόλεμο των έξι ημερών, να βγάζει από το παιχνίδι την Αίγυπτο του Νάσερ και να κατατροπώνει, να ταπεινώνει τον αραβικό εθνικισμό (…)».
Καιρίδης: Το Ιράν παρά την εξασθένιση του-έχει κουμπιά να πατήσει και δυνατότητες για να αιματοκυλήσει
Και εν συνεχεία επισήμανε: «Το Ιράν είναι σήμερα αδύναμο. Και είναι αδύναμο, κυρίως γιατί υπάρχει μεγάλη διάσταση μεταξύ του ιρανικού λαού και του καθεστώτος λόγω της οικονομικής πίεσης, της οικονομικής κρίσης. Δεν θέλει ο μέσος Ιρανός έναν πόλεμο για χάρη της Χεζμπολάχ, των Παλαιστινίων. Όλα αυτά είναι μακριά από τις αγωνίες, τα ενδιαφέροντα. Άρα, ο Νετανιάχου βλέπει ότι έχει μια αδρανοποιημένη Αμερική που δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει και να παίξει τον ρόλο της αυτοσυγκράτησης, διότι έχει εκλογές ο Μπάιντεν και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να στηρίζει το Ισραήλ για να μην έχει εσωτερικό πολιτικό θέμα. Ξέρουμε τη δύναμη του φιλο-ισραηλινού λόμπι. Άρα, είναι τώρα οι επόμενες 30 με 40 μέρες μια χρυσή ευκαιρία για το Ισραήλ. Έτσι, νομίζω πλέον πιστεύουν στην κυβέρνηση Νετανιάχου να τελειώνουμε με το πρόβλημα που είναι το Ιράν. Να χτυπήσουμε το πυρηνικό του πρόγραμμα και εν πάση περιπτώσει να αποσταθεροποιήσουμε, εις δυνατόν, το ίδιο το καθεστώς, το ιρανικό, χτυπώντας πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, δημιουργώντας περαιτέρω οικονομική ασφυξία που ενδεχομένως να οδηγήσει μέχρι και σε ανατροπή των μουλάδων».
Ενώ κατέληξε σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Όπως καταλαβαίνεται είναι ιστορικές στιγμές αυτές αλλά και πάρα πολύ επικίνδυνες. Μιλάμε για ανάφλεξη εδώ τώρα, έτσι δεν είναι; Διότι και το Ιράν-παρά την εξασθένιση του-έχει κουμπιά να πατήσει και δυνατότητες για να αιματοκυλήσει. Επομένως, έχουμε μπει σε μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο όπου η Αμερική δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο που γνωρίζαμε, τον σταθεροποιητικό (…)».
